كودك به كناري رانده مي شود

از ميان خنكاي روياها

كودك منطق تابستان را نمي داند

كه رويا و سبزه هاي ارديبهشت را پلاسيده مي كند

در ذهن تفتيده ، تنها يادي از طراوت دوردست به جاي برخواهد ماند ...ند

دوم خرداد 88

نگاهبان

بر پرتگاهي از كلمات ايستاده ام
كه مي رماند تو را
كه مرا به مغاكي مي برد كه چشمانت تنها به خاطره اي در سالهاي دوربدل مي شود ... .د

به زير پايم مي نگرم
بر صخره اي از كلمه ايستاده ام
هراسم پايان مي گيرد ... . د
ارديبهشت 88